د روژې معنی او د هغې د فرضيت سبب

روژه چې د اسلام درېيم رکن دی او په عربي ژبه کې (صوم) ورته وايي، د منع کېدلو، پټه خوله اوسېدلو، صبر کولو، پرهېز کولو، ځان ژغورلو او بنديز په معنا ده. د فقهاوو په نزد له سهاره تر ماښامه په نيت سره د خوراک، څښاک او جماع پرېښودلو ته (صوم) يا روژه وايي. په قرآن شريف کې دغه عبادت د (صبر) په نوم هم ياد شوی دی چې معنى يې د نفس ساتنه، ثابت قدمي او استقلال ده.

د اسلام د مقدس دين له رويه روژه دې ته نه ويل کېږي چې صرف له خوراک او څښاک څخه ډډه وکړل شي او جنسي خواهشات پرېښودل شي، بلکې له روژې څخه غرض تقوا ده، يعنې خپل خواهشات په کنټرول او اختيار کې ساتل او د جذباتو له توپان څخه ځان ژغورل. الله تعالی په (سورة البقرة) کې دا حقيقت داسې څرګند کړی دی:

ژباړه: اې مومنانو! روژه پر تاسې فرض شوه لکه ستاسې څخه پر مخکنيو ملتونو چې فرض شوې وه، دا د دې لپاره چې تاسې تقوا غوره کړئ. (سورة البقرة آيت ١٨٣)

له دې څخه جوته شوه چې روژه د يو روحاني علاج په توګه فرض شوې ده، الله تعالی لږ وروسته د سورت بقرې په يو بل آيت کې د روژې دوه نور حقيقتونه هم واضح او څرګند کړي دي:

ژباړه: روژه د دې لپاره ده چې تاسې الله تعالی په لويې سره ياد کړئ او د دې لپاره چې تاسې شکر وباسئ. (سورة البقرة آيت ١٨٥)

له دې څخه څرګنده شوه چې روژه يوازې د انبياوو عليهم السلام تش تقليد او پيروي نه ده، بلکې په حقيقت کې د الله تعالی د هغه عظيم الشان احسان شکريه ده چې د خپل ګران پيغمبر په ذريعه يې پر انسانانو کړی دی، د انسانانو وحشت يې په تهذيب او اخلاقو، جهالت يې په علم او معرفت، ناپوهي يې په حکمت او دانايي، تاريکي يې په بصيرت او رڼا بدل کړل او د همدې کارونو په اثر د انسانانو قسمتونه بدل شول، په زړونو کې يې مينه او الفت توليد شول، له منځونو څخه يې کېنه او نفرت ووتل، له دې کبله نو الله تعالی يادونه وکړه چې روژه ځکه فرض شوه چې تاسې د هغه شکر ادا کړئ.

سرچينه  سورغر