اسلامي لشكر

اسلامي لشگكر د مكيگ په لور

درېمه حصه

د اّتم هجري كال د روژيگ په لسمه رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) مدينه د مكيگ په نيتگ پريشگوده، لس زره اصحاب (رضي الله عنهم) ورسره ملكگري وو، ابو رهم غفاري ييگ د مدينيگ خليفه وتگاكه او پخپله مكيگ ته روان شو.

د لاريگ په اوإدو كيگ په جحفه يا لإ اخوا سيمه كيگ ييگ تره عباس (رضي الله عنه) په مخه ورته راغى، هغه له اسلام راوؤلو نه وروسته له خپل اهل و عيال سره د هجرت لاره نيوليگ وه چيگ همدلته له رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) سره مخامخ شو. رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) چيگ ابواء ته ورسيد د تره زوى ييگ ابو سفيان بن حارث او د عمه زوى ييگ عبدالله بن ابي اميه هم په مخه ورته راغلل، رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) مخ تريگ واؤاوه حگكه له دوى نه ييگ أير تكليفونه او اذيتونه ليدلي وو. ام سلمه (رضي الله عنها) ورته وويل: دا نه شگايي چيگ د تره او ترور زوى دې د ستا په حضور كيگ تر تگولو بدبخت وي. علي (رضي الله عنه) ابو سفيان بن حارث ته وويل: حگان د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) مخ ته ورسوه او هغه خبره ورته وكؤه چيگ د يوسف (عليه السلام) ورونگو يوسف (عليه السلام) ته كؤيگ وه ((قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِنْ كُنَّا لَخَاطِئِينَ)) (يوسف: 91)[قسم خورو چيگ الله تا ته پر مونإ فضيلت در كؤيدى. او مونإ په غلطه او خطا كاران وو.]

حگكه رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم)  نه خوښوي څوک له ده نه زياته غوره خبره وکړي، هيڅوک هم له ده نه زيات د شگيگ خبريگ خاوند ندى. ابو سفيان همداسې وكؤل د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) مخيگ ته ورغى او همدا خبره ييگ ورته وكؤه. په حگواب كيگ رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) ورته وفرمايل:

((لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمْ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ)) (يوسف: 92)

[ترجمه: نن هيڅ ملامتيا نشته درباندې، الله  به بښنه  درته کوي او هغه له ټولو نه زيات مهربان دى.]

 بيا ابو سفيان دا شعرونه وويل:

لعمـرك اني حين احمل راية                    لتغلب خيل اللات خيل محمد

لكالمـدلج الحيران اظلم ليله                    فهذا اواني حين اهدى فاهتدي

     هداني هاد غير نفسي و دلني                   على الله من طـردته كل مطرد

[ستا په عمر قسم! هغه وخت چيگ ما دديگ لپاره جنأه پورته كؤې وه چيگ د لات لشگكريگ به  د محمد (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) پر لشگكرو غلبه مومي، زما مثال د هغه مسافر وْ چيگ د شپيگ په تياره كيگ حيران او سركگردان وي، خو اوس هغه وخت راغلى دى چيگ د هدايت لاره ومومم او په سمه روان شم، ما ته يوه لارشگود هدايت وكؤ، همدې هادي د الله لور ته بوتلم، كه خگه هم ما هغه ته أير تكليف رسولى او له حگان نه ميگ شؤلى وْ.]

پديگ سره رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) هغه په سينه وواهه او ورته وييگ فرمايل: ‏(‏أنتَ طَرَّدْتَنِي كل مُطَرَّد‏؟‏‏)١‏‏.‏ [تا زه له حگان او وطن نه شؤلى وم].

ابو سفيان شگه مسلمان شو، او ويل شوي پخپل ژوند كيگ ييگ د حيا له مخيگ د رسول (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) په وؤاندې سر پورته نكؤ. رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) هم مينه ورسره لرله د جنت زيرى ييگ وركؤى و، او فرمايل به ييگ: هيله لرم د حمزه خليفه شي. كله چيگ د ابوسفيان حگنكدن وْ خلكو وربانديگ ژؤل. ده ويل: مه ژاؤىْ قسم په خداى چيگ له اسلام نه وروسته ميگ هيخگ د كگناه خبره په ژبه نده راوؤيگ.

اسلامي لشگكر له مرالظهران سره اؤوي

رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) له خپلو اصحابو (رضي الله عنهم) سره روان وْ، تگولو روژه نيولې وه، مخكيگ لاؤل تر خگو د عسفان او قديد تر مينحگ پرتيگ كديد نوميگ چينيگ ته ورسيدل، هلته رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) روژه ماته كؤه، مسلمانانو هم دده اطاعت وكؤ، تگولو روژه ماته كؤه١.

 بيا روان شول، ماشگام ييگ په مرالظهران (وادي فاطمه) كيگ ييگ واؤول. اصحابو ته ييگ امر وكؤ هغوى تگولو اورونه بل كؤل، لس زره اورونه  بل  شول. عمر (رضي الله عنه) ته ييگ وظيفه وركؤه چيگ د پيريگ د امورو مشري په غاؤه واخلي.

ابو سفيان د رسول الله () په حضور كيگ

عباس (رضي الله عنه) د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) په سپينه قاطره (کچره) سپور شو، لاؤ كتل ييگ تر خگو كوم بوتگوه او يا بل خگوك پيدا كؤي چيگ قريشو ته خبر يوسي او ورته ووايي چيگ راشي او له رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) نه مكيگ ته له داخليدو نه مخكيگ د امن سوال وكؤي. حگكه د الله په كرم سره قريش هيخگ خبر نه وو د ويريگ او خوف په حالت كيگ وو. ابو سفيان به له مكيگ نه د بانديگ ووت حالات او لاريگ به ييگ خگارليگ. پديگ ورحگ هم چيگ حكيم بن حزام او بديل بن ورقاء هم ورسره ملكگري وو راوتلى و خبرونه ييگ تعقيبول. عباس (رضي الله عنه) وايي: زه د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) په قاطره سپور وم چيگ د ابو سفيان اّواز ميگ واوريد، له بديل سره ييگ خبريگ كولې.دواؤه د بيرته ستنيدو په حال كيگ وو. ابوسفيان ورته وايي: ما د نننۍ شپيگ په شان دومره زيات اورونه او لشگكريگ كله هم ندي ليدليگ. بديل ورته ويل: كيداى شي دا به د خزاعه قبيليگ خلك وي،  چيگ جكگؤې سورولي دي. ابو سفيان ورته وايي: خزاعه لدينه أيركم او كمزوري دي، هغوى دومره عسكر له كومه كؤل چيگ دومره اورونه بل كؤي! عباس (رضي الله عنه) زياتوي: ما غإ وربانديگ وكؤ ايگ ابو حنظله! ابو سفيان وپيژندلم وييگ ويل: ابو الفضل يې؟ ما وويل: هو. ده راته وويل: مور او پلار ميگ درنه جار، خگه كوې؟ ما ورته وويل: دا دى  رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) له خپل لشگكر سره راغلى، سهار ديگ قريشو ته خير وي، د قريشو تباهي ده. ابو سفيان وويل: وايه، چاره خگه ده؟ مور او پلار ميگ له تا قربان؟ ما ورته وويل: قسم په خداى كه د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) لاس دربانديگ بر شو نو سر به دې قلم كؤي، راحگه له ما سره پديگ قاطره سپور شه تر خگو د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) حضور ته دې ورولم او امن درته وغواؤم. ابو سفيان راغى او را سره سپور شو، او دواؤه نور ملكگري ييگ بيرته ستانه شول.

عباس وايي: ابو سفيان ميگ چيگ د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) حضور ته راوست، له هر اور حگاى نه به چيگ تيريدو هغوى به راته ويل چيگ دا خگوك دى؟ خو كله به ييگ چيگ زه د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) پر قاطره وليدم، نو يو بل ته به ييگ وويل د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) تره دى. همداسيگ روان وو تر خگو د عمر (رضي الله عنه) حگاى ته ورسيدو، مونإ ييگ چيگ وليدو، را پاخگيد ويل ييگ دا خگوك دى؟ راغى او چيگ ابوسفيان ييگ له ما سره وليد وييگ ويل: دا د خداى دشگمن ابو سفيان. الحمد لله چيگ بيگ له كوم تؤون او عهد نه په لاس راغى، بيا په منأه د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) په لور روان شو، ما قاطره ورپسيگ وحگغلوله، ترينه مخكيگ شوم، هلته له قاطرې نه كوز شوم فوراً د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) خدمت ته ورغلم، عمر (رضي الله عنه) هم راغى وييگ ويل: يا رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) ابو سفيان  راغلى، اجازه راكؤه چيگ سر ييگ پريگ كؤم. عباس وايي: ما ورته وويل: يا رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) ما هغه ته پناه وركؤيده. بيا د رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) خوا ته كيناستم خبريگ ميگ ورسره پيل كؤيگ او له ځان سره ميگ ويل چيگ نن شپه به له ما پرته بل خگوك ورسره مجلس ونكؤي. عمر (رضي الله عنه) چيگ أير اصرار وكؤ نو ما ورته وويل: عمره! لإ حوصله وكؤه. كه ابو سفيان ستا له قبيليگ بني عدي بن كعب خگخه واى، نو بيا به ديگ دا خبريگ نه كولې. عمر وويل: پريإده عباسه! قسم په خداى چيگ ستا په اسلام د خپل پلار خطاب له اسلام نه زيات خوشاله شوم، دا حگكه چيگ زه پوهيإم چيگ ستا په اسلام راوؤلو رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) د خطاب له مسلمانيدو نه زيات خوشاله دى. پديگ پسيگ رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) وفرمايل: ‏(‏اذهب به يا عباس إلى رحلك، فإذا أصبحت فأتني به‏). ايگ عباسه! ابوسفيان خپليگ ميگنيگ ته درسره بوزه، سهار ييگ راته راوله.  سهار ميگ ورووست. رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) ورته وفرمايل: ‏(‏ويحك يا أبا سفيان، ألم يأن لك أن تعلم أن لا إله إلا الله‏؟‏‏)‏  افسوس ستا په حال ايگ ابو سفيانه، اّيا اوس هم پديگ اعتراف نه كوې چيگ الله يو دى، او نه غواؤې وواييگ: لا اله الا الله. ابو سفيان وويل: مور او پلار ميگ له تا قربان. ته خگومره مهربان، كريم او نژديگ دوست ييگ. زه فكر كوم كه له الله ^{(جل جلاله)}  پرته بل خداى موجود واى نو زما به ييگ  خگه مدد كؤى واى! رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) وفرمايل: ‏(‏ويحك يا أبا سفيان، ألم يأن لك أن تعلم أني رسول الله‏؟‏‏)‏افسوس ستا په حال ايگ ابو سفيانه! اّيا اوس پديگ باور نلرې چيگ زه (محمد) د الله رسول (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) يم؟ ابو سفيان وويل: مور او پلار ميگ درنه قربان، ته بيگ حده زيات مهربان، كريم او نژديگ دوست ييگ، پديگ اؤه (ستا د رسالت) ميگ لا تر اوسه په زؤه كيگ خگه خو شته. عباس ورته وويل: خوار شيگ، اسلام راوؤه او د شهادت كلمه ووايه،  مخكيگ لدينه چيگ سر ديگ قلم شي د (لا اله الا الله محمد رسول الله) مباركه كلمه ووايه. همغه وه چيگ ابو سفيان په اسلام مشرف شو او د شهادت كلمه ييگ وويله. عباس وويل: يا رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم)! ابو سفيان داسيگ شخص دى چيگ فخر او وياؤ ييگ أير خوشگيإي ده ته يو خگه وركؤه! رسول الله (صلى الله عليه و اله و صحبه و سلم) وفرمايل: ‏(‏نعم، من دخل دار أبي سفيان فهو آمن، ومن أغلق عليه بابه فهو آمن، ومن دخل المسجد الحرام فهو آمن‏)‏‏.‏خگوك چيگ د ابو سفيان كور ته داخل شو هغه په امن دى، چا چيگ د خپل كور دروازه ورپسيگ بنده كؤه هغه هم په امن دى، خگوك چيگ مسجد حرام ته داخل شو هغه هم په امن دى. يعنيگ دا درى أوله خلك په امن دي.

درېمه حصه
 

---

جارې...... 

 

انتباه اوخبردارې 
د چاپ ټول حقوق محفوظ دي خالدمنصورهداوال سره