عبدالرحمان بابا
د ریا خرقه یي خدای مکړه په غاړه
رحمان کوږ دستار
تړلې قلندر دی
عبدالرحما ن فرزند عبدالستار ملقب به «
بابا » در سال
« ۱۰۴۲» هجری در منطقه
مومند مشرقی ، افغانستان متولد و درسال «۱۱۱۸» هجری
چشم از دنیای فانی بست .
زه عاشق یم سروکار می
دی له عشقه
نه خلـیل نه
داود زی یم نه
مومند
رحمان بابا عالـــم ، شاعر معروف ، صوفی
متفکر ، و مــرشد طریقت « چشتیه » بـود که
برعـلاوه اشعار « اخلاقی ، مـذهبی و اجتماعی »
اشعار تصوفی و
بخصوص در مـورد وحدت الوجود
و وحدت الشهود سروده است .
رحمان بابا در مورد «
معرفت » چنین گفته
است :
« معــرفت ! کــلید
اساسی « تصــوف » است .
چی دا هسی
معرفت ئی
پری پــیروز کړو
په رحمان بانـــــدی منت د پاک
مــولی دی
چــی د خـــــدای
له مـــعرفته خــــبر نه دی
هـــغه واړه
که بــــیدار دی هـــم
اوده دی
معرفت د خدای څرګند دی
په هـر څه کښی
سترګی و
خوره چی څوک هـو مره نظر نه کا
په دوی کښی
به ورنــه شی
تر توحـــیده
څــو ضمیر دی
خـــالی نه شی له
اشـوا که
رحمان بابا در راه
وصول حقیقت به ریاضت و مجاهدت پرداخت و از اجتماع
دوری کرد ، بالاخره
مراجعات مکرری علما و اهــل تصوف باعث
آن شد تا ایــن عـارف
کامـل ، به جمع مخلصینش ؛ دوباره ظاهر گردد ، که در مـورد
چنین سروده است :
زه
رحــمان کنـــاره خـــوښ وم
له عـــــالمه
بـــاری
ستا سترګـــو رسـوا کـــړم په عـالم کي
هسي رنګ د
دي عـــالــــمه تنــها خـــوښ یم
چـــــی
په شان لکه وحشي په صحرا خوښ یم
چـــی يي
لاس د عـــقل نه
رسي اسمان ته
خــو
دا عشق دی چي پر عرش کرسي قدم ږدي
ده د عشقه
پــــیدا کړی دا دنـــــیا
خـــــدای
د
هــــــمه و مخلـــوقــــاتـــو پــــلار دی
د ا
رحمان بابا هم صوفی بود و
هم عارف
! هم عاشقانه و هم دل باخته ! او با شوق ، سوز وعشق حقیقی
صوفیانه و عارفانه خویش
همیشته زهد و عباد کرد ، با قلم سوزنده
خویش جوهر اسلام را برای مخلصان خویش نوشت ، رهنمای و هدایت کرد و
.... چنانچه در مورد پیغمبر بزرگوار اسلام حضرت محمد « ص » چنین
سروده است :
که صورت د
محمد نه وی پيدا
پيدا کړې به خدای نه وی دا دنيا
کل جهان د محمد په
مخ پيدا شو
محمد دی د تمــــام
جهان ابا
نبوت په محمد باندې تمام شو
نشته پس لـــه
محــــمده انبيا
نور هاله د محمد وه په جهان کې
چـــې بوی نه وه د
ادم او د هوا
په صورت کې اخرين دی پيدا شوی
په مــانا کې
اولين دی تر هـــــــرچا
خدای يې مه ګڼه بېشکه چې بنده
دی
نور يې کل واړه صفات دي په رښتيا
که نبي دی، که ولي دی که عاصي دی
محــــمد دی د هـــمه
واړو پېشوا
چې يې دين د
محمد دی قبول کړی
حبشي دی ، که فاسق دی
که تارسا
محــمد د ګــــمراهانو رهمنا دی
محـــمد دی د ړندو د لاس عصا
که رڼا ده پـــيروي د محمد ده
کـــه نه نشته په دنيا
بلـــه رڼا
محــمد د بې چــاروو چـــاره ګر دی
محمد دی هـــر
دردمند لــــره
دوا
زه « رحمان » د محمد د در خاکروب يم
که
مې خدای نــه کا له دې دره جدا
تهیه و ترتیب : برهان الدین
« سعیدی »
منبع:سعید افغاني
No comments:
Post a Comment
السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته
ښه انسان د ښو اعمالو په وجه پېژندلې شې کنه ښې خبرې خو بد خلک هم کوې
لوستونکودفائدې لپاره تاسوهم خپل ملګروسره معلومات نظراو تجربه شریک کړئ
خپل نوم ، ايمل ادرس ، عنوان ، د اوسيدو ځای او خپله پوښتنه وليکئ
طریقه د کمنټ
Name
URL
لیکل لازمی نه دې اختیارې دې فقط خپل نوم وا لیکا URL
اویا
Anonymous
کلیک کړې
سائیٹ پر آنے والے معزز مہمانوں کو خوش آمدید.