مور مې وايې مونږ كافرانو ته بيلچه نه وركوو

مور مې وايې مونږ كافرانو ته بيلچه نه وركوو

امید صیب ........

انجنير راشد زما دابتدايې د مرحلې همصنفى وو،

مونږ دواړه شپږ كاله د كابل دچارقلعه په ابتدايه كې يو ځاى درس ويلى، 

هغه اوس انجنير دى، 

او دپكتيا په مركز دګرديز په ښار كې په يوه نادولتي موسسه كې كار كوي . 

هغه بله جمعه چې كورته راغلى وو عجيبه كيسه يې راته وكړه . 

انجنير راشد راته وويل : 

ياره دا دي افغانستان خلك لا څومره له كفارو كركه كوي ؟!

د ومره كركه ترې كوي چې اوس دهغوئ په مؤسساتو كې كار كوونكي مسلمانان هم ورته ( كفار ) ښكاري.

ما ورته وويل : 

انجنير صاحب خيريت خو به وي ؟

بيا دې څه اوريدلي؟
هغه په خندا شو او ويې ويل :

هغه بله ورځ مو دګرديز د ښار په يوه كوڅه كې دمؤسسې د دفتر لپاره يو كور په كرايه ونيو،

ښه كور وو، 

خو هغه ته ورغلې لار كنده كپره وه چې د بارانونو اوبه او خټې به هم تر ډيره وخته وركې دريدلې، 

دمؤسسې رئيس څوموټر خاوره اوشګه راوغوښتله چې لار پرې جوړه كړي،

كله چې شګه راورسيده نو دهغې د اوارولو لپاره ددفتر ټول خلك راووتو،

هلته په كوڅه كې ديوه كور مخې ته يو شپږ ، 

اوه كلن هلك ولاړ وو، ما هغه ته وويل بچيه لاړ شه!

له كوره دې يوه بيلچه راوړه !

چې شګه ورباندې اواره كړو. 

هلك كورته ننوت او لږه شيبه وروسته بيرته خالي لاسونه راووت ،
 ما ورته وويل بيلچه دې ولې رانه وړه ؟

هغه په ډيره معصومانه لهجه راته وويل :

( مور مې وايي چې مونږ كافرانو ته بيلچه نه وركوو)

دځواب په اوريدلو هك حيران شوم ،
نه پوهيدم چې څه ووايم . ما خو مخكې داسې فكر كاوه چې دكوڅې خلك به زمونږ په راتګ خوشحاله شوي وي ، او دا چې لاره يې ورته جوړوو نو بايد زمونږ مننه هم وكړي ، خو دا چې په مونږ پورې دمؤسسې نوم وو، او مؤسسې خو نن ورځ په خارجيانو او امريكايانو پورې تړلي دي ،
نو ګرديزۍ مور له همدې امله مونږ هم كافران بللو،
او د بيچلې مرسته يې هم نه راسره كوله .
انجنير راشدوايي :
د ګرديزۍ مور ځواب زما پام ديوه ستر حقيقت په لور ورواړاوه ،
او هغه دا چې ددې ولس پاك ، فطري، او هغه خلك چې تر اوسه لا د غرب له افكارو او نظرياتو څخه ندي متاثر شوي په هيڅ صورت په خپله خاوره كې د غربيانو منلواو زغملو ته تيار ندي ،
كه څه هم چې غربيان يې لارې او سركونه هم ورجوړ كړي .